Vlaams ABVV en ACOD LRB peilden naar de impact van de beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd bij de OCMW’s.
Vanaf 2026 verliezen ruim 57.000 werkzoekenden hun uitkering door de federale beslissing om de werkloosheidsuitkering in de tijd te beperken. Voor velen rest enkel nog een leefloon bij het OCMW. Maar zijn onze lokale sociale diensten daar wel op voorbereid?
Uit een bevraging van het Vlaams ABVV en ACOD- Lokale en Regionale Besturen bij ruim 200 OCMW-medewerkers, blijkt dat de meesten hier zwaar aan twijfelen.
Belangrijkste resultaten
- 81,7% van het OCMW-personeel zegt dat hun dienst niet klaar is voor de bijkomende instroom.
- 86% ervaart nu al een hoge werkdruk, 23,5% noemt die zelfs onhoudbaar.
- 9 op de 10 maatschappelijk werkers geeft aan onvoldoende tijd en middelen te hebben om cliënten intensief te begeleiden.
- 49,5% krijgt maandelijks te maken met agressie van cliënten, vooral uit frustratie en onmacht.
- 71% stelt dat er geen warme overdracht is tussen VDAB en OCMW.
Deze maatregel is politiek eenvoudig uit te leggen: wie na twee jaar geen job aanvaardt, verliest zijn uitkering. Maar de realiteit is dat meer dan de helft van de werkzoekenden volgens VDAB ver van de arbeidsmarkt staat. Voor hen is er vaak geen job. Ze worden doorgeschoven naar het OCMW, dat er nu al onder kreunt.
Zowel de meest kwetsbare werklozen als het OCMW-personeel zelf dreigen de prijs te betalen. De vraag is niet of mensen wíllen werken, maar of er voldoende geschikte jobs en ondersteuning zijn.
Voor meer resultaten en aanbevelingen, lees het volledige document.
Het OCMW is het ultieme vangnet voor wie elders uit de boot valt. Met gerichte begeleiding kunnen mensen opnieuw greep krijgen op hun leven. Maar de toestroom die de beperking van de werkloosheidsduur veroorzaakt, ontneemt maatschappelijk werkers net de tijd en ruimte om maatwerk te bieden. Precies daarom is deze maatregel een slecht idee.
