De entiteiten van de scheepvaartpolitie aan de kust, met name Oostende en Zeebrugge, verzuipen in de afhandeling van de aangetroffen transmigranten.
Sinds de snelwegparkings gesloten blijven, blijken die mensen nu rechtstreeks aan de kust gedropt te worden om daar zelf verder hun “reis” naar Groot-Brittannië voort te zetten.
Het politiepersoneel kan deze enorme toevloed niet verwerken, de cellen zitten overvol, de afhandelingen kunnen maw. niet op een menselijke manier gebeuren, ook de hygiënische omstandigheden waarin dit alles plaatsvindt zijn voor alle partijen zwaar ondermaats, eerder onmenselijk.
De laatste maand is het aantal registraties van aangetroffen transmigranten vele malen verdubbeld, wat de druk bij het personeel alleen maar opdrijft. De mensen lopen op de topen van hun tenen, “de grens is bereikt” hoor ik van alle collega’s.
Samen met de andere vakbonden werd een stakingsaanzegging ingediend, we wachten nu op de uitnodiging tot overleg met de werkgever om te zien hoe dit verder moet.
Op 20/09/18 werd een vakbondsdelegatie ontvangen door de de Commissaris-Generaal die als enige oplossing “het intreden van de winter” zag, maw: trek jullie plan, ik zie ook geen oplossing, het slechtere weer zal de toevloed enigszins milderen.
Je zou van een “leider” wel wat meer empathie en oplossingsgerichtheid verwachten maar we begrijpen onmiddellijk dat aan de leiding staan van een virtuele failliete organisatie (federale politie) impliceert dat er geen slagkracht meer overblijft.
Het ondertussen zwaar getormenteerde personeel, dat tegelijkertijd naast het personeelsbestand ook zijn personeelsstatuut ziet afbrokkelen, stond er bij en keek er naar.
We kunnen alleen maar vaststellen dat in deze alleen maar verliezers zijn, onze politiemensen die door de leiding in de steek worden gelaten en de arme transmigranten, waarvan ’s lands leiders enkel van hun “ongewenste aanwezigheid” wakker liggen, een drama!