Het corona-virus, dat eerst werd afgedaan als een banale griep, is diep doorgedrongen in ons dagelijks leven. De impact is wereldwijd. Ook in ons dagelijks leven en op het werk moeten we rekening houden met COVID-19. De ACOD verzamelde getuigenissen van op de werkvloer.
Martine – de medewerkster woonzorgcentrum
Wat kan de situatie snel veranderen… of hoe het kan verkeren, zoals Bredero zei.
In februari staakten we nog tegen de aangekondigde besparing in de zorg, een maand later zijn we de helden van de natie. En toch zijn wij, de personeelsleden van de zorg, verpleging/verzorging, onderhoud, administratie, ergo, animatie, kine, morele/pastorale consulenten, zorgcoördinator, directie, kok, … er niet van overtuigd dat wij helden zijn.
Wij geven de bewoners dezelfde kwaliteitsvolle zorg die we altijd al gaven, maar het is jammer dat er een crisissituatie nodig is om dit door de politici/buitenstaanders te laten beseffen. Voor alle personeelsleden op de afdelingen komt er nu extra psychologische werkdruk bij kijken, omdat zij blootgesteld worden aan onzichtbare maar levensbedreigende gevaren en dit zonder de nodige juiste middelen zoals mondmaskers, handgels, handschoenen, …
Zeggen dat het onze teamgeest versterkt is sterk uitgedrukt, want sommige personeelsleden blijven thuis omdat ze niet kunnen omgaan met de psychologische werkdruk die deze crisissituatie teweegbrengt. Sommigen hebben daar begrip voor, maar anderen weer niet en vinden het eerder egoïstisch.
Er wordt voor onze bewoners zoveel mogelijk gezocht naar oplossingen, om toch maar het contact met de familie te behouden, zoals telefoneren, skypen of de binnentuinen openstellen zodat de bewoner vanuit het wzc toch eens de familie kan zien.
Omdat wij als administratie nu niet op de afdelingen mogen komen, is ook voor ons het wegvallen van contacten met bewoners en familie een aanpassing. Wij regelen nu ook het “wasgebeuren” naar de familie toe. We bellen wanneer er vuile was is of propere strijk nodig is. Ook de toepassing van de corona-maatregelen over het toelaten van buitenstaanders wordt door ons streng in het oog gehouden.
Samen sterk? Nu wel ja … maar hopelijk ook na de crisis…
Een kreet aan het politiek landschap: geen woorden maar daden! In plaats van de mensen in de zorg “helden” te noemen, zou men beter de geplande besparingen in de zorg schrappen en meer budget voorzien voor de zorgsector.
Hopelijk stellen we na de coronacrisis niet vast dat we terug “from hero to zero" gaan?!
Lees ook:
Getuigenissen uit gemeenten: Louise, projectleider - Danny, dierenoverlastbeheerder
Getuigenissen uit OCMW-diensten: Sabine, sociaal assistente - Stijn, cateringplanner
Getuigenis Politie: Tom, wijkinspecteur
Getuigenis Brandweer: Dirk, verpleger-brandweerman