Vandaag sprak de correctionele rechtbank van Antwerpen zich uit over de zaak van Bruno Verlaeckt, voorzitter ABVV Antwerpen en Tom Devoght, ABVV-militant. Beiden stonden terecht voor het ‘kwaadwillig hinderen van het verkeer’ tijdens de 24-urenstaking van 24 juni 2016.
Vrijdag 29 juni 2018, laatste schooldag. Onder een staalblauwe hemel, met een zon die reflecteerde in het metalen dak van het justitiepaleis, wachtten honderden vakbondsmilitanten het vonnis af.
Na afloop van de zitting richtte advocaat Jos Van der Velpen zich tot de aanwezigen: “Bruno en Tom zitten hier op de beklaagdenbank van de correctionele rechtbank. Waar anders enkel drugdealers en criminelen plaats nemen.” Hij benadrukte dat hier niet alleen Bruno en Tom terecht staan, maar ook iedere andere militant of activist. Want zij staan terecht omwille van een collectieve actie.
Jos Van der Velpen stelde dat we niet meer leven in de tijd van Napoleon of zelfs niet in de jaren 60. Toen het gat in de Ozonlaag er nog niet was en overspel strafbaar was.
De wet waarop deze zaak zich beroept, is gestemd na de grote staking van 60-61. Daarbij werd toen benadrukt dat deze wet nooit zou ingezet worden tegen stakers.
“We leven in de 21e eeuw, de eeuw van de mensenrechten. Hiervoor is 100 jaar strijd gevoerd,” zei Jos Van der Velpen. Toch heeft de rechtbank Bruno Verlaeckt schuldig bevonden. Zonder strafmaat. Tom Devoght werd vrijgesproken.
De overheid moet fundamentele rechten net beschermen
Jos Van der Velpen tilde zwaar aan de uitspraak, die duidelijk een principiële en politieke uitspraak is.
Hij stelde dat overheden - stadbestuur of openbaar ministerie - net rekening moeten houden met fundamentele rechten. Dat zij deze rechten net moeten beschermen. Dat zij het vreedzame en publieke debat moeten beschermen.
Op geen enkel moment is er geweld gebruikt. Het ging om een vreedzame collectieve actie.
Jos Van der Velpen noemde de uitspraak een magistrale vergissing.
Het kan niet dat er twee maten en twee gewichten zijn in de rechtspraak. Op 24 juni 2016 waren er elders in het land soortgelijke acties. Er vinden op andere momenten ook collectieve acties plaats. Enkel in Antwerpen worden ze gecriminaliseerd. Eigenlijk waren ze al op voorhand veroordeeld, toen de burgemeester verklaarde geen blokkades te dulden in de haven van Antwerpen.
Censuur van 't Schoon verdiep
Bruno Verlaeckt werd schuldig bevonden omdat hij geen aanvraag deed vooraf bij het Antwerpse stadsbestuur.
“Maar ook niet aangevraagde acties verdienen de bescherming van het Europees verdrag voor de rechten van de mens,” stelde Jos Van der Velpen.
Bij een eerdere aanvraag door ACOD voor een betoging in Antwerpen moest de vakbond per 10 betogers een steward leveren, vooraf de slogans voorleggen die meegedragen zouden worden en tekenen dat bij schade de vakbond alles zou betalen.
Een dergelijke aanvraag is op zich al een aanfluiting van de democratie.
Bruno Verlaeckt: “Als wij niet meer kunnen opkomen voor zieken, werklozen, voor de werkende klasse, dan is de democratie kapot”.
Bruno Verlaeckt bedankte voor de steun van de voorbije weken. Deze steun kwam van alle centrales, van het Noorden en Zuiden van het land, van de andere vakbonden.
Hij verklaarde onder de indruk te zijn van de uitspraak van de rechtbank. Dat het pleidooi dat verkeerswetgeving ondergeschikt is aan fundamentele rechten, zomaar van tafel werd geveegd. Deze uitspraak treft de mensen waarvoor de vakbond het opneemt. Als de vakbond niet meer in de weg staat, dan heeft deze regering van bezuinigingen en loonmatiging vrij spel. Bruno kondigde dan ook aan in hoger beroep te gaan.
Over het hoger beroep zei Jos Van der Velpen nog: “ Het laatste woord hierin zal niet aan het openbaar ministerie zijn, niet aan ‘t schoon verdiep van Antwerpen, zelfs niet aan het Hof van Beroep. Als het zover komt, zal het laatste woord aan het Europees Hof zijn. Dit is een principiële zaak. Het stakingsrecht geven we niet weg voor een bord linzensoep.“
Mirande Ulens, algemeen secretaris ABVV, waarschuwde tot slot voor de criminalisering van alle activisten. “Zullen jongeren, die een sit-in houden op school, in de toekomst voor dezelfde rechtbank moeten verschijnen? Dat is onaanvaardbaar!”
De aanwezige militanten gaven elkaar alvast rendez-vous aan het Hof van Beroep.